Opis:

The equivalent potential temperature map - updated every 6 hours - shows the modelled equivalent potential temperature at the 850hPa level. The equivalent potential temperature is commonly referred to as Theta-e (θe). θe is the temperature of a parcel of air after it was lifted until it became saturated with water vapour (adibatically). When this parcel becomes saturated and condensation begins, the process of condensation releases latent heat into the surrounding air. This latent heat further warms the air making the air even more buoyant. We refer to this as a moist adiabatic or saturated adiabatic process. Moist adiabatic expansion increases the instability of the parcel. If this process of moist adiabatic expansion continues, all of the water may condense out of the rising parcel and precipitate out, yielding a dry parcel, and is dropped adiabatically to an atmospheric pressure of 1000 hPa. The potential temperature of that new dry parcel is called the equivalent potential temperature (θe) of the original moist parcel
In meteorology θe is used to indicate areas with unstable and thus positively buoyant air. The θe of an air parcel increases with increasing temperature and increasing dewpoint as for the latter more latent heat that can be released. Therefore, in a region with adequate instability, areas of relatively high θe (called θe ridges) are often the burst points for thermodynamically induced thunderstorms and MCS's. θe ridges can often be found in those areas experiencing the greatest warm air advection and moisture advection. (source: the weather prediction Keep in mind that if a strong cap is in place, convective storms will not occur even if θe is high.
As different origins of airmasses largely determine their own θe, one can use this parameter as a marker. Fronts are easily seen as steep gradients in θe. The boundary layer θe shows where fronts are located near the surface, while 700 hPa θe shows where they are near the 3000 m level. In winter it occurs often that warm fronts do not penetrate into the heavy, cold airmass near the surface.

COSMO-DE:

COSMO

The COSMO-Model is a nonhydrostatic limited-area atmospheric prediction model. It has been designed for both operational numerical weather prediction (NWP) and various scientific applications on the meso-β and meso-γ scale. The COSMO-Model is based on the primitive thermo-hydrodynamical equations describing compressible flow in a moist atmosphere. The model equations are formulated in rotated geographical coordinates and a generalized terrain following height coordinate. A variety of physical processes are taken into account by parameterization schemes.
The basic version of the COSMO-Model (formerly known as Lokal Modell (LM)) has been developed at the Deutscher Wetterdienst (DWD). The COSMO-Model and the triangular mesh global gridpoint model GME form – together with the corresponding data assimilation schemes – the NWP-system at DWD, which is run operationally since end of 1999. The subsequent developments related to the model have been organized within COSMO, the Consortium for Small-Scale Modelling. COSMO aims at the improvement, maintenance and operational application of the non-hydrostatic limited-area modelling system, which is now consequently called the COSMO-Model.

NWP:

Numeryczna prognoza pogody - ocena stanu atmosfery w przyszłości na podstawie znajomości warunków początkowych oraz sił działających na powietrze. Numeryczna prognoza oparta jest na rozwiązaniu równań ruchu powietrza za pomocą ich dyskretyzacji i wykorzystaniu do obliczeń maszyn matematycznych.
Początkowy stan atmosfery wyznacza się na podstawie jednoczesnych pomiarów na całym globie ziemskim. Równania ruchu cząstek powietrza wprowadza się zakładając, że powietrze jest cieczą. Równań tych nie można rozwiązać w prosty sposób. Kluczowym uproszczeniem, wymagającym jednak zastosowania komputerów, jest założenie, że atmosferę można w przybliżeniu opisać jako wiele dyskretnych elementów na które oddziaływają rozmaite procesy fizyczne. Komputery wykorzystywane są do obliczeń zmian w czasie temperatury, ciśnienia, wilgotności, prędkości przepływu, i innych wielkości opisujących element powietrza. Zmiany tych własności fizycznych powodowane są przez rozmaitego rodzaju procesy, takie jak wymiana ciepła i masy, opad deszczu, ruch nad górami, tarcie powietrza, konwekcję, wpływ promieniowania słonecznego, oraz wpływ oddziaływania z innymi cząstkami powietrza. Komputerowe obliczenia dla wszystkich elementów atmosfery dają stan atmosfery w przyszłości czyli prognozę pogody.
W dyskretyzacji równań ruchu powietrza wykorzystuje się metody numeryczne równań różniczkowych cząstkowych - stąd nazwa numeryczna prognoza pogody.

Zobacz Wikipedia, Numeryczna prognoza pogody, http://pl.wikipedia.org/wiki/Numeryczna_prognoza_pogody (dostęp lut. 9, 2010, 20:49 UTC).

COSMO (Consortium for Small-scale Modeling)